Goodmorning Vietnam/Goodbye Vietnam

Dit stukje schrijf ik onderweg in de trein naar huis. Gisteren werd ik pas om een uur opgehaald met de taxi om naar de vluchthaven te gaan, dus ik had nog een ochtend om in Vietnam door te brengen. Inmiddels ben ik wel vermoeid en wil mijn lichaam ook niet zo veel meer en daarom besloot ik mij op een voet en gezichtsbehandeling te trakteren. In totaal heb ik 2,5 uur in de schoonheidssalon doorgebracht. Een behandeling aan je voeten is hier eigenlijk geen luxe, maar noodzaak als je een paar dagen op slippertjes rond gelopen hebt. Op een gegeven moment kreeg ik blaren van mijn schoenen en moest ik toch op slippers. Ik heb geen smetvrees,maar ik vond het op straat een beetje vies. En dan stap je als je niet uitkijkt ook nog in modderige plassen. Ik koos voor een behandeling met hete stenen. Ik dacht te gaan relaxen,maar het werd meer een marteling. Ik dacht dat mijn benen bijna niet meer aan mijn romp zaten en nog even en ze gaat op me zitten. Omdat ik een gevoelige huid heb, dacht ik er verstandig aan te doen een luxe behandeling te nemen. Maar onder mijn ogen voelde het alsof ik in brand stond! En het meisje bleef maar it' s ok roepen haha. Ik kan in ieder geval wel zeggen dat ik als een compleet ander mens eruit kwam. Knalrood en door de crème een vette kop met haar :). Inmiddels had ik nog maar een half uur om mijn schilderij op te halen voordat de taxi kwam. Toen ik bij de winkel aankwam en het schilderij aanraakte, was het nog steeds nat! Op zondag maak ik afspraken en op dinsdag is het na twee keer een valse belofte nog steeds niet geregeld. Boos worden had geen zin. Je frustraties uiten tegen iemand, die geen Engels spreekt is zinloos heb ik gemerkt. Uiteindelijk werd er een spray over gespoten en zou het schilderij met een kwartier droog zijn. Maar daar kon ik niet op wachten, want dan zou de taxi er ook ongeveer zijn. Uiteindelijk korting gekregen en zouden ze het schilderij bij mijn hotel afleveren. Toen de taxi er was, was mijn schilderij er nog niet. Net op het moment dat ik mij door die taxichauffeur op weg naar het vliegveld nog even bij die winkel af wilde laten zetten, kwam de verkoopster aan op haar brommertje. Normaal gesproken zou je na twee dagen gedoe om een schilderij gedacht hebben laat maar zitten, maar ik wilde nu eenmaal Vietnam niet verlaten zonder dat schilderij! De terugvlucht ging eerst naar Guangzhou in China en daar moest ik vier uur wachten. Erg grappig was dat ik twee Hollandse stellen tegenkwam en die vertelden dat eten en drinken op het vliegveld in Guangzhou zo duur moest zijn en dat ze zelf hun koffie gingen maken. Ik dacht nog bij mijzelf dan maak je een verre reis en wil je geen kopje koffie drinken, omdat het te duur is. Even laten zat ik in een restaurantje te genieten van mijn meloensap en mangoshake en daar zag ik de dames weer. Ze kochten water voor hun koffie en moesten 13 euro voor drie of vier flesjes betalen. Het aantal flesjes weet ik niet meer. Toen dacht ik haha al die moeite, had je niet beter gewoon een kopje koffie kunnen bestellen. Misschien een gevalletje van verkeerde Hollandse zuinigheid :). Vanaf Guangzhou waar ze het duidelijk niet zo nauw nemen met vertrektijden zat ik naast een gezellig meisje in het vliegtuig. Doordat we aan het kletsen waren (zij kwam terug van 2,5 maand vrijwilligerswerk in Cambodja)en ik ook nog een tijdje geslapen heb, vloog de vlucht eigenlijk letterlijk voorbij. Nu bijna Home sweet Home en daar kan geen enkele prachtige reis tegenop. Nog even en ik heb mijn twee schatjes weer in mijn armen.