Mijn tweede dag in Hanoi

Vanmorgen op tijd de deur uit gegaan, want ik wilde op tijd zijn voor de markt in de Oude Wijk. Natuurlijk liep ik weer alle kanten op behalve de goede. Na een tijdje vond ik de wijk gelukkig wel, maar die markt? Wat erg opvalt als je op straat loopt is dat de stoep bezet is. Er staan zoveel brommers geparkeerd dat je wel aan de zijkant van de weg moet lopen. Daarnaast hebben ze ook een soort van terras. Namelijk allemaal hele lage krukjes (die wij in de keuken gebruiken als we ergens niet bij kunnen)en daar zitten mensen dan op en aan te eten/drinken. Gewoon op straat kun je ook een kappersstoel vinden en dan is daar een kapsalon. Of mensen wassen daar met teiltjes hun vaat af. Hebben een soort minikraampje gefabriceerd en proberen hun kleine beetje koopwaar te verkopen. Maar goed die Oude Wijk heb ik gevonden, maar ik geloof NOOIT meer een hotelmedewerkster als ze zegt dat alles makkelijk te lopen en te vinden is. Die straatnamen zijn onuitspreekbaar, het plattegrondje klein en je wordt continu afgeleid. Echt elke Vietnamees wil iets van je en spreekt je aan. Is het niet om je schoenen te poetsen, dan wel zijn brommer als taxi aan te bieden en als hij die niet heeft dan brengt hij je wel met een speciale fietstaxi weg! De Oude Wijk was wel een belevenis. Het is er mega druk en er zijn heel veel winkeltjes. Vaak een hele straat met hetzelfde soort koopwaar. Zo liep ik o.a.door een straat met alleen speelgoed of alleen kleding. Het is de oudste handelsbuurt van Hanoi en bestaat al sinds de dertiende eeuw. Ook lopen er veel verkopers rond, die een lange stok met daaraan twee manden met hun koopwaar dragen. Op een onbewaakt moment kon ik net niet snel genoeg uit de voeten komen en was ik de klos bij een ananasverkoopster. Ik moest voelen hoe zwaar het was en het ook dragen, maar goed ik kon wel een leuke foto van haar maken. Net toen ik me begon af te vragen hoe ik bij het Museum over Ho Chi Minh moest komen, werd ik voor de zoveelste keer door een fietstaxichauffeur aangesproken. Warm, vochtige lucht, zere voeten, altijd verdwalen en op kilometers afstand. Ik ben ingestapt hoewel ik wel dubbele gevoelens had. Die meneer zou bij ons een opa met pensioen geweest zijn. Daar ging ik op die fiets tussen de brommers en auto's met Vietnamese muziek op de achtergrond. Die muziek deed me denken aan de poes van de buurvrouw als ze krols is ;). Onderweg kwam ik nog langs de eenzuilige pagode. Maar moest wel eerst langs allemaal half afgebroken zooi en goed uitkijken waar ik liep! Het museum was voor mij niet zo interessant. Voor mijn reis naar Vietnam had ik nog nooit gehoord van de beste man, maar voor Vietnamezen schijnt hij vandaag de dag nog steeds belangrijk te zijn. Het museum was echt een staaltje propaganda van heb ik jou daar. Maar nu wist ik in ieder geval wie er in het grote statige mausoleum gebalsemd lag. Ho Chi Minh was de leider van de Vietnamese onafhankelijkheidsstrijd. En aanhanger van het socialisme en communisme. In 1955 werd hij president van de Democratische Republiek Vietnam.Hij leidde de oorlogen tegen Frankrijk en Amerika. Ondanks dat hij zes jaar voor de hereniging stierf, wordt de onafhankelijkheid van Vietnam als zijn grootste verdienste gezien. Bij de uitgang van het museum werd ik weer eens aangesproken door een man met een brommertaxi. Gisteren kon ik niet vermoeden dat ik zo gek zou zijn om bij zo iemand achterop te gaan aangezien het verkeer hier wel het wildwesten lijkt. Gelukkig reed hij normaal en al snel had ik door hoe die lui op de brommertjes het allemaal onderling regelen. Al vanaf een afstand als een gek toeteren en met je hand kalmte bewegingen maken. Volgens mij had hij al snel door dat ik lomp, onbenullig en onhandig kan zijn, want elke keer als ik moest afstappen riep hij rustig afstappen hoor! Zal wel gedacht hebben zo'n Hollandse kont is toch zwaarder dan een Vietnamese ;). Onderweg stopte hij ook nog bij een winkel waar je traditioneel lakkunstwerk kunt kopen. Had hij vast dealtje mee als ze via hem wat aan toeristen verkopen ;) vond het wel interessant om te zien hoe veel werk het is en tijd het kost om het te maken. Ik was voor hen helaas een slechte klant....Ondertussen zat ik al best lang achterop en we reden maar en reden maar. Net toen ik me begon af te vragen of die man me niet alvast naar het vliegveld bracht, stopte hij voor het Volkenkundig museum. En voor deze musea heb ik nu eenmaal een zwak. Bovendien als ik niet naar het Noorden kan (vergeten anti-Malariakuur te nemen en wil gewoon geen risico lopen hoe klein die ook kan zijn) waar de meeste verschillende etnische groepen wonen dan komen ze toch gewoon naar mij ;). Het was echt interessant. In Vietnam wonen 54 erkende etnische groepen! Er lagen voorwerpen, maar ook huizen waren nagebouwd. Buiten werd er nog een waterpoppenvoorstelling gehouden. Dit is typisch Vietnamees de mensen, die de voorstelling geven staan achter het doek ook zelf tot hun middel in het water. Toen ik weer uit het museum kwam stond mijn chauffeur nog braaf op mij te wachten. Het was ook eigenlijk wel handig, dus een dealtje gesloten voor 20 dollar bracht hij me tot een uurtje of vijf overal heen. Ik had dus zo'n beetje mijn eigen Vietnamees. De tempel van de Literatuur was erg mooi en tevens het oudste bouwwerk van Hanoi. Het werd opgericht in 1070 ter ere van de Chinese filosoof Confucius en deed ruim zeven eeuwen dienst als opleidingsinstituut voor toekomstige Mandarijnen (nee niet het fruit ;) ). Er liep ook een groepje net afgestudeerden in hun traditionele uniform en daar werden foto's van gemaakt. Daarna had mijn Vietnamees het voorstel om naar de grote pagode te gaan. Dat was echt gaaf en ik had hem nog niet in mijn reisgids ontdekt. Het stond ook bij twee mooie, grote meren. In de tempel was een gebedsdienst door een monnik bezig. was wel interessant om vanaf buiten even mee te kijken. Ik mocht natuurlijk niet naar binnen. Ik heb er mijn voordeel mee gedaan dat ik nu op stap was met een local, want hij bracht me naar een goed en goedkoop restaurant waar veel lokals ook eten. Het lag ook een beetje achteraf. En hij had gelijk voor omgerekend 2,47 heb ik een bord vol met noedels, rundvlees en groente en een cola gekregen. Al in het vliegtuig wist ik dat ik iets belangrijks vergeten was, namelijk een vork. Stokjes zijn om mikado mee te spelen ;). Dus ben benieuwd hoe lang de plastic vork uit het vliegtuig mee gaat. Buiten zag ik niet meteen waar mijn chauffeur was, maar dat loste zich meteen op doordat jongens, die buiten voor het restaurant stonden meteen enthousiast begonnen te wijzen. Daarna ben ik mooi voor mijn hotel afgezet. Morgen vroeg uit de veren, want dan ga ik twee dagen op excursie naar Halong Bay en ik heb er zin in!