Mijn derde en laatste dag in Hanoi

Aangezien ik een paar dagen geleden de Dong Xuanmarkt niet kon vinden, besloot ik vandaag om me er heen te laten fietsen. De fietstaxichauffeur was aardig en waarschuwde me voor zakkenrollers. Het was een hele grote overdekte markt en als je binnenkomt weet je in eerste instantie niet wat je overkomt. Zoveel kraampjes zo dicht op elkaar! Sommige stukken kun je gewoon bijna niet lopen en je wordt dan ook weleens hier en daar aan de kant geduwd. Zeker als de marktkooplui met zware zakken lopen te sjouwen. Het was leuk om nu eens te zien waar de Vietnamezen zelf hun spullen kopen. Twee van de drie verdiepingen werden dan ook door kleding in beslag genomen. Ook zag ik heel veel schoenen. Nadat ik de markt gezien had, besloot ik dat het tijd werd om even uit te puffen. Ergens verscholen in een zijstraat besloot ik wat te gaan drinken en te schuilen voor de regen. Eerst bestelde ik een watermeloensap. Toen kwam de man terug met een volgens mij advocado, maar dat wilde ik natuurlijk niet. Uit gemak besloot ik een Vietnamese thee te bestellen. Toen kwam die man met een Vietnamees theeservies aan zetten. Hij zette ook een kleine thermosfles neer en daardoor vroeg ik me af wat nu precies de bedoeling was. In het kleine theepotje zaten losse theebladeren. Daar moest ik water uit de thermosfles opgieten. Om de thee na bereiding warm te houden stond het theepotje in warm water. De thee smaakte heel bitter en ik vond het niet lekker. Maar wel weer een grappige ervaring om op zijn Vietnamees thee te drinken. De man heeft waarschijnlijk gedacht als ik vandaag verder geen klanten krijg dan wil ik toch nog lekker winst maken en ik moest 50.000 dong voor de thee betalen. Dat is omgerekend ongeveer 1,70 euro. dat is volgens mij zeker 2x de prijs, maar een discussie aangaan met iemand, die geen Engels spreekt daar had ik geen zin in. Dus ik heb maar betaald. Vandaag leek het wel Nationale Toeristen Uitknijpdag. Maar misschien had het er ook mee te maken dat ik erg moe was dat ik me er meer aan stoorde. Maar op sommige momenten vond ik het ook zelfs een beetje agressief worden. Op een heel druk kruispunt waar het al fijn is dat je er levend vanaf komt, vond een verkoper het nodig om mij middenin postzegels te proberen te verkopen. Een taxichauffeur ging een stuk zachtjes naast mij rijden, terwijl ik al demonstratief naar de andere kant keek. En een man op een brommer waar ik al tegen gezegd had dat ik er geen gebruik van wilde maken bleef naast me rijden om me verder te overtuigen. Tussendoor ben ik vandaag nog even naar mijn hotelkamer gegaan en daardoor ontmoette ik het kamermeisje. Ze voelde zich geloof ik een beetje opgelaten dat ik er was, maar ik had daar geen problemen mee. Ze gaf me schone handdoeken, toiletpapier en twee flesjes water en wilde weggaan. Maar ik wilde ook twee schone glazen in de overtuiging dat ze die standaard ook bij zich had, omdat ik tot nu toe ook elke dag schone glazen had gekregen. Ze pakte de vieze glazen van me aan en begon ze in de badkamer schoon te maken. Dat was nu net ook weer niet mijn bedoeling en ik voelde me wel een beetje ongemakkelijk. Als laatste besloot ik in Hanoi het oorlogsmuseum te bezoeken. In de reisgids stond dat het museum 30 zalen telde, maar dan heb ik er denk ik een paar gemist. Ook stond er in de reisgids dat de toren van de Citadel, die ook op het terrein staat open voor publiek is en dat het een mooi uitzicht biedt over de stad. Helaas was de toren gewoon gesloten. Erg indruk hebben wel de oorlogsvoertuigen op mij gemaakt. Dat vond ik wel mooi om te zien. Het museum zelf kwam op mij een beetje ongeordend over en ik vond dat je weinig informatie kreeg. Misschien is het anders als je daar naartoe gaat met veel kennis over de oorlog tegen Frankrijk en Amerika dat ik niet bezit. Ik had er wel over gelezen in de reisgids en dacht dat het voldoende was, maar blijkbaar niet. Toch had ik geen spijt van het bezoek ivm de oorlogsvoertuigen. Op de terugweg naar het hotel kwam ik een mini supermarktje tegen en wat was dat fijn. Lekker rustig ongestoord kunnen kijken wat ze verkopen en ik betaalde een gewone prijs voor mijn drinken en koekjes. Vanavond ga ik vroeg naar bed, want morgen word ik weer vroeg opgehaald door een taxi om naar het vliegveld te gaan. Morgen vlieg ik in twee uurtjes naar Ho Chi Minh en ik ben super benieuwd!